Podatnik:
- nabył obligacje – ponosząc określone wydatki,
- przekazał obligacje wnukowi w drodze darowizny, następnie
- złożył oświadczenie o odwołaniu darowizny,
- odpłatnie zbył odzyskane obligacje,
– uważał, że zbywając obligacje, będzie mógł potraktować wydatki na ich nabycie jako koszt podatkowy (wyszedł z założenia, że odwołanie darowizny ma taki skutek, jak gdyby darowizna nigdy nie nastąpiła).
Ze stanowiskiem tym nie zgodził się Dyrektor KIS w interpretacji z 26 lipca 2018 r. Organ podatkowy uznał, że należy postrzegać:
- darowiznę jako nieodpłatne zbycie przedmiotu darowizny,
- odwołalnie darowizny jako nieodpłatne nabycie przedmiotu darowizny.
Dzień zwrotnego przeniesienia przedmiotu darowizny jest zatem momentem jego ponownego nabycia przez podatnika, ponieważ:
- nabycie takie nie wiąże się z ponoszeniem wydatków,
- w przypadku zbycia przedmiotu darowizny w przyszłości za koszt podatkowy nie można uznać wydatków na pierwotne nabycie.
Opisany przypadek to przykład pułapki czyhającej na podatników. Powyższa sytuacja odnosi się do obligacji, jednak może wystąpić również w innych okolicznościach, w szczególności przy „zarządzaniu” nieruchomościami w majątku prywatnym.