Podstawa opodatkowania w VAT importowym
Przedsiębiorcy importujący towary zobowiązani są w pierwszej kolejności do ustalenia ich wartości celnej (na podstawie art. 70 UKC). Tak ustalona wartość celna w głównej mierze wpływa na wysokość podstawy opodatkowania VAT importowanych towarów.
Należy jednak pamiętać, że podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów:
- jest nie tylko wartość celna (powiększona o należne cło i ewentualnie o podatek akcyzowy), ale
- zwiększają ją również niektóre koszty poniesione już po przekroczeniu granicy UE – tzw. koszty dodatkowe, tj. koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, o ile nie zostały włączone do wartości celnej (art. 30b ust. 4 ustawy o VAT).
Podstawę opodatkowania powiększają koszty dodatkowe:
- ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia w Polsce – gdy w chwili przywozu znane jest tylko pierwsze miejsce przeznaczenia;
- natomiast, gdy w momencie dokonania importu znane jest dodatkowo jeszcze inne miejsce przeznaczenia na terenie UE – do podstawy opodatkowania należy wliczyć również koszty wynikające z transportu poniesione do tego innego miejsca przeznaczenia na terenie UE (ma to służyć przeciwdziałaniu chęci sztucznego obniżania podstawy opodatkowania poprzez wskazywanie pierwszego miejsca przeznaczenia tuż po przekroczeniu granicy UE).
Wątpliwość nr 1 – Czy katalog kosztów dodatkowych jest katalogiem zamkniętym?
Nie. Koszty dodatkowe to nie tylko te wymienione przykładowo w art. 30b ust. 4 ustawy o VAT, lecz również inne koszty. Mowa tu o kosztach, które związane są przede wszystkim bezpośrednio z transportem sprowadzanych towarów:
- załadunek, przeładunek lub wyładunek,
- w przypadku kosztów portowych/terminalowych – opłaty THC (Terminal Handling Charges).
Wątpliwość nr 2 – Czy w podstawie opodatkowania powinny być uwzględnione również koszty dodatkowe poniesione „w” pierwszym miejscu przeznaczenia?
Wykładnia literalna: Na podstawie literalnej wykładni art. 30b ust. 4 ustawy o VAT należy wnioskować, że podstawę opodatkowania zwiększają koszty poniesione „do” pierwszego miejsca przeznaczenia a nie „w” tym miejscu.
Wyrok NSA: Potwierdza to NSA w wyroku z dnia z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. I FSK 668/10: „określenie „do” wskazuje, że chodzi o koszty, które zostały już poniesione albo będą poniesione do momentu dotarcia towaru do miejsca przeznaczenia (…). „Do miejsca przeznaczenia” oznacza bowiem tyle, co dotarcie do tego miejsca, a nie cały czas pozostawania towaru w tym miejscu.”
Interpretacja ogólna: Potwierdza to również interpretacja ogólna MF z dnia 28 września 2015 r., sygn. PT2.8101.1.2015.SJK.20. Jednak, gdy w momencie importu znane jest również inne miejsce przeznaczenia znajdujące się na terytorium UE – wówczas w podstawie opodatkowania powinny być uwzględnione koszty poniesione do pierwszego miejsca przeznaczania oraz poniesione w pierwszym miejscu przeznaczenia. Są to bowiem wydatki wynikające z transportu do tego innego miejsca przeznaczenia.
Interpretacja indywidualna/stanowisko organów: Pytanie, czy kwestia ta jest tak samo interpretowana przez organy celne? Znane są nam podejścia odmienne – w jednej z interpretacji indywidualnych organ wskazał, że nawet jeśli w momencie importu znane jest tylko pierwsze miejsce przeznaczenia w kraju, to koszty dodatkowe ponoszone również w tym miejscu powinny być doliczane do podstawy opodatkowania… Dlatego w razie jakichkolwiek wątpliwości lub kwestionowania przez organy prawidłowości ustalenia podstawy opodatkowania – zapraszamy do kontaktu.
Wątpliwość nr 3 – Czy „koszty wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia na terenie UE” oznaczają to samo co „koszty dodatkowe”?
Z literalnego brzmienia art. 30b ust. 4 ustawy o VAT wynika, że pojęcie kosztów dodatkowych ponoszonych do pierwszego miejsca przeznaczenia na terenie kraju jest pojęciem szerszym od „kosztów wynikających z transportu do innego miejsca przeznaczenia na terenie UE”, gdyż te drugie koszty to koszty związane wyłącznie z transportem.
