pl+48 71 794 01 27
·
kancelaria@tla-kancelaria.pl
·
Pon - Pt 08:00-16:00
Śledź nas na Linkedin

Nagrody dla pracowników wypłacane z zysku jako KUP

TLA Kancelaria > CIT > Nagrody dla pracowników wypłacane z zysku jako KUP

W dniu 3 marca 2011 r. WSA w Warszawie wydał wyrok (sygn. akt III SA/Wa 1496/10), z którego wynika następująca teza:

„(…) wypłata nagrody z zysku netto będzie kosztem uzyskania przychodów, ponieważ ma związek z przychodami i nie jest zawarta w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 u.p.d.o.p. Z kolei nie będą kosztem uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.p, składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw – od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem to wynika wprost z przepisu.”

Rozstrzygnięcie sądu zapadło na tle następującego stanu faktycznego. Podatnik jest działającym na terenie Polski bankiem. Zgodnie ze statutem banku ze zrealizowanego w roku poprzednim zysku netto bank wypłaca w bieżącym roku podatkowym nagrody pieniężne dla swoich pracowników. Od nagród pobierane i odprowadzane są zaliczki na podatek PIT, składki na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W kontekście zaprezentowanego stanu faktycznego Podatnik zadał pytanie, czy ma prawo zaliczyć wartość brutto nagród rocznych przekazywanych na rzecz pracowników (tj. bez części składek na ubezpieczenia społeczne i inne fundusze celowe finansowanych przez pracodawcę) do podatkowych kosztów uzyskania przychodu w roku, w którym nagrody te są wypłacane?

Minister Finansów udzielił odpowiedzi negatywnej na tak postawione pytanie, wskazując, że choć wypłacane pracownikom nagrody roczne mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika, to jednak nie spełniają wszystkich przesłanek niezbędnych do zakwalifikowania ich do kosztów podatkowych. Minister Finansów uznał, że wydatki te, jako element podziału wypracowanego przez podatnika zysku netto, nie mają charakteru kosztowego. Zatem nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyż ich źródłem jest zysk.

WSA nie zgodził się z argumentacją organu podatkowego. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że nagrody roczne wypłacane pracownikom z zysku spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej Ustawa), gdyż jako koszt pośredni zostały poniesione przez Podatnika w celu osiągnięcia przychodów i jednocześnie nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 Ustawy.

Ponadto Sąd zwrócił uwagę na następujące kwestie:

  • Przedmiotowe świadczenia na rzecz pracowników stanowią w istocie wynagrodzenie wypłacane pracownikom w kwocie brutto; jest to przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, bez znaczenia pozostaje, czy wypłaty te dokonywane są z zysku Podatnika po opodatkowaniu, czy też z innego źródła;
  • Świadczenia te mają niewątpliwie związek z prowadzoną przez Podatnika działalnością oraz osiąganymi przychodami w ten sposób, że jako czynnik motywujący pracowników, przyczyniają się do zwiększenia ich zaangażowania w pracę, a to z kolei wpływa na przychody;
  • Wypłaty nagród z zysku nie można przyrównywać do wypłaty dywidendy, która stanowi realizację szczególnego zobowiązania wynikającego z relacji spółka kapitałowa – wspólnik, co eliminuje ją jako świadczenie poniesione w celu uzyskania przychodu przez osobę prawną. Ponadto – jak stwierdził dalej Sąd – postawienie znaku równości pomiędzy dywidendą wypłacaną na rzecz wspólników a nagrodą z zysku dla pracowników, nie znajduje oparcia w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika z niego, że dywidenda jest przychodem, którego podstawą uzyskania jest posiadanie udziałów w zyskach osób prawnych. Nagroda roczna wypłacana pracownikowi z zysku Podatnika nie jest przychodem z kapitałów pieniężnych.

Należy zgodzić się z korzystnym dla podatników orzeczeniem WSA. Organ podatkowy oparł swoją argumentację na okoliczności, że źródłem wypłaty nagrody rocznej pracownikom był zysk netto, a sama nagroda stanowi de facto quasi dywidendę. Tymczasem, dla zakwalifikowania określonego wydatku jako kosztu podatkowego nie ma znaczenia źródło jego pochodzenia, lecz cel wydatkowania, a ten niewątpliwie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i osiąganymi przychodami.

Niestety, orzecznictwo sądów administracyjnych nie jest jednolite w tym temacie. Świadczy o tym chociażby fakt, że sąd warszawski ma na swoim koncie zarówno pozytywne dla podatników wyrokowanie w tej kwestii, (o czym świadczy opisywany wyrok), jak również negatywne, czego dowodem jest orzeczenie tego sądu z dnia 28 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 160/10. Podobnie w przypadku WSA w Gliwicach, gdzie w wyroku z dnia 5 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 287/10 sąd ten zgodził się ze stanowiskiem podatnika odnośnie możliwości zaliczania rzeczonych nagród do kosztów uzyskania przychodów, ale już ten sam sąd w wyroku z dnia 28 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 310/10 odmówił tego prawa podatnikom. Korzystnie natomiast, jak dotychczas, wypowiedział się WSA we Wrocławiu (wyrok z dnia 26 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 498/10).

Jeżeli natomiast chodzi o stanowisko organów podatkowych, to należy zauważyć, że obecnie jest ono jednolite, czyli odmawia podatnikom możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych nagród rocznych wypłacanych pracownikom z zysku. Nie zawsze jednak tak było, jeszcze w latach 2008-2009 pojawiały się interpretacje korzystne dla podatników, które następnie były zmieniane na niekorzyść podatników. Przykładem takiej zmiany zdania Ministra Finansów jest interpretacja z dnia 6 października 2009 r., sygn. DD6/033/96/KWW/09/PK-1150, która zmieniła interpretację z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-446/09/AP.

Zatem, zanim podatnik podejmie decyzję o tym, czy zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki związane z wypłacanymi pracownikom nagrodami z zysku, będzie musiał bardzo skrupulatnie ocenić związane z tym ryzyko podatkowe. Tym bardziej, że jak pokazuje powyższe, nawet sprawa rozstrzygana przez ten sam sąd nie gwarantuje pozytywnego finału dla podatnika, a co więcej, powoduje pewnego rodzaju dezorientację.

Z uwagi na te rozbieżności wskazane byłoby rozstrzygnięcie omawianego zagadnienia przez NSA, co z pewnością za jakiś czas nastąpi. Tym bardziej, że żadne z w/w rozstrzygnięć WSA nie jest jeszcze prawomocne, co wskazuje (z uwagi na upływ czasu od ich wydania), że sprawa zwisła przed NSA.

Powiązane wpisy

Najnowsze wpisy

Wyrok NSA – przechowywanie danych osobowych kandydatów do pracy 
27 marca 2024
Bezpieczny kurs na KSeF – podsumowanie konsultacji KSeF 
26 marca 2024
Konkurs a program premiowy – jak poprawnie zastosować stawkę 10% w PIT 
21 marca 2024

Archiwa

pl_PL