W opisywanej sprawie pracownicy Spółki wykonywali różnego rodzaju zadania wymagające przemieszczania się po terenie konkretnej miejscowości ustalonej, jako ich miejsce pracy, w zależności od aktualnych potrzeb pracodawcy. Dodatkowo w stanie faktycznym wskazano, że:
- czynności, dla których konieczne jest przemieszczanie się pracownika są zawsze wykonywane w interesie Spółki,
- Spółka zawiera z pracownikami umowy w sprawie korzystania z prywatnych samochodów.
W związku z powyższym, Spółka pokrywała koszty używania przez pracowników prywatnych samochodów do celów służbowych, dokonując rozliczenia na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu (zasady wynikające z kilometrówki).
Uważała, iż kwota wypłacana tytułem zwrotu kosztów nie będzie przychodem dla pracownika, jeśli przejazd samochodem prywatnym był ściśle związany z wykonaniem zadań służbowych. Swoją argumentację podparła wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego o sygn. K 7/13, wskazując, iż opodatkowane mogą być jedynie takie świadczenia, które spełniają łącznie następujące przesłanki:
- zostały spełnione za zgodą pracownika, tzn. pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie,
- zostały spełnione w jego interesie, a nie w interesie pracodawcy i przyniosły mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które pracownik musiałby ponieść,
- korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi; nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.
W pierwotnie wydanej 11 września 2015 r. interpretacji indywidualnej o sygn. IPPB4/4511-733/15-2/JK3 Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie zgodził się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Spółkę wskazując, że:
- otrzymana przez pracowników kwota będzie stanowić przychód ze stosunku pracy, a
- wyłącznie zwrot kosztów niektórym pracownikom (Poczty Polskiej, lasów i pomocy społecznej) jest zwolniony z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT.
Spółka wniosła skargę na otrzymane rozstrzygnięcie, jednak zanim WSA zdążył rozpatrzyć sprawę Dyrektor Izby Skarbowej uwzględnił skargę w całości i zmienił z dniem 14 grudnia 2015 r. zaskarżoną interpretację (sygn. IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3). W zmienionej interpretacji, uznał stanowisko Spółki za prawidłowe wskazując, że:
- kwota wypłacana pracownikowi jest świadczeniem poniesionym w interesie pracodawcy, bo to jemu przynosi konkretną i wymierną korzyść w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanej przez pracownika pracy,
- nie powoduje powstania po stronie pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Okazuje się, że otrzymane przez Podatnika rozstrzygniecie może nie być ostateczne. W połowie kwietnia opisywana (pozytywna) interpretacja o sygn. IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3 została usunięta z archiwum dostępnego w biuletynie informacji publicznej Ministerstwa Finansów i poddawana jest dalszej analizie. Niewykluczone, że organ powróci do pierwotnego rozstrzygnięcia, a sprawa trafi jednak na wokandę.
