Zgodnie z nowo obowiązującym art. 11g ustawy o CIT, implementującym uproszczenia „safe harbour” („bezpieczna przystań”) wytyczone na poziomie OECD (o czym wspominaliśmy już w alercie dotyczącym projektowanych zmian), organ odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania pożyczki wewnątrzgrupowej, jeżeli łącznie są spełnione poniższe warunki:
- oprocentowanie pożyczki na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu MF [ogłaszanym nie rzadziej niż raz do roku – przyp. TLA] aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
- nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
- pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
- w trakcie roku obrotowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 mln zł lub równowartość tej kwoty [pożyczkę w walucie obcej przelicza się według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypłaty pożyczki – przyp. TLA];
- pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Natomiast zgodnie z opublikowanym obwieszczeniem MF z dnia 21 grudnia 2018 r., od 1 stycznia 2019 r:
- rodzaj bazowej stopy procentowej dla pożyczek:
- w złotych – stanowi WIBOR 3M,
- w dolarach amerykańskich – stanowi LIBOR USD 3M,
- w euro – stanowi EURIBOR 3M,
- we frankach szwajcarskich – LIBOR CHF 3M,
- w funtach brytyjskich – stanowi LIBOR GBP trzymiesięczny,
- marża:
- wynosi 2 %,
- stanowi sumę wartości bezwzględnej [a więc z „pominięciem” minusa – przyp. TLA] bazowej stopy procentowej i wartości marży, w przypadku, gdy wartość bazowej stopy procentowej jest mniejsza od zera
- i jest marżą maksymalną dla pożyczkobiorcy i minimalną dla pożyczkodawcy.
Dodatkowo wskazujemy, iż:
- powyższe regulacje stosuje się również odpowiednio do kredytu i emisji obligacji;
- dla pożyczek/kredytu/emisji obligacji spełniających warunki z art. 11g ustawy o CIT nie ma obowiązku sporządzania benchmarkingu;
- zgodnie z uzasadnieniem do obwieszczenia rodzaje bazowej stopy procentowej i wysokość marży nie mogą stanowić benchmarku lub „standardu” jeżeli chodzi o ustalanie rynkowej wysokości oprocentowania, gdy pożyczki nie spełniają warunków z art. 11g ustawy o CIT.
