NSA w uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 6 listopada 2017 r. sygn. II FPS 3/17 rozstrzygnął spór w zakresie przedawnienia straty podatkowej.
Organy podatkowe uważały, że:
- 5 lat na odliczenie straty należy liczyć od końca roku, w którym podatnik odlicza stratę od dochodu,
- tym samym podatnicy zobowiązani byli do przechowywania dokumentów i ksiąg rachunkowych w sumie przez 10 lat.
Sądy jednak nie były zgodne w zakresie wykładni tych przepisów. Nie pomogła też w tym zakresie uchwała NSA z dnia 29 września 2014 r. o sygn. II FPS 4/13 (szerzej pisaliśmy o tym już w 2015 r.: https://rzecznikpodatkowy.pl/strata-a-okres-przechowywania-ksiag/).
Obecnie NSA wprost wskazał, że:
- w świetle art. 24 w zw. z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2005 r., nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy, w którym została ona poniesiona, w sytuacji gdy upłynął termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten rok.
Wskazać należy, że zostało zgłoszone zdanie odrębne, niemniej jednak, uchwała ta powinna dać drogę podatnikom do argumentacji w ewentualnym sporze z organem w zakresie przechowywania dokumentacji do okresu upłynięcia zobowiązania podatkowego za dany rok (5 lat) niezależnie od tego czy rozliczali stratę.