Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1755/10), stwierdził, iż nie ma podstaw, aby w przypadku cesji umowy leasingu, traktować taką umowę dla celów podatkowych jako nową i ponownie oceniać, czy spełnia ona przesłanki wskazane w ustawie o CIT.
W przedmiotowej sprawie podatnik podał, że zamierza nabyć zakłady produkcyjne w związku z restrukturyzacją grupy kapitałowej. Transakcja powyższa obejmowałaby również m.in. cesję wybranych umów leasingu operacyjnego, funkcjonalnie związanych z działalnością zakładów. W związku z powyższym podatnik powziął wątpliwość dotyczącą możliwości kwalifikowania dla celów podatkowych oraz rozliczania przejętych umów leasingu jako umów leasingu operacyjnego, mimo że ich przedmioty będą przez niego używane przez okres krótszy niż wskazany w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT.
Minister Finansów odmówił podatnikowi prawa do uznania przejętej umowy za umowę leasingu operacyjnego. Uzasadniając swoje stanowisko stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi sukcesja praw i obowiązków na gruncie przepisów Ordynacji podatkowej, a tym samym zawarta umowa nie stanowi kontynuacji umowy zawartej pomiędzy finansującym i dotychczasowym korzystającym. W związku z tym należy zbadać nową umowę pod kątem spełnienia przez nią ustawowych przesłanek, w tym również minimalnego okresu używania przedmiotu leasingu.
Tymczasem NSA, potwierdzając stanowisko WSA w Białymstoku (wyrok z dnia 5 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Bk 80/10), zajął odmienne, korzystne dla podatnika stanowisko. NSA wywiódł, że w świetle przepisów ustawy o CIT brak jest jakichkolwiek przeciwwskazań dla możliwości kontynuacji zawartych umów leasingu operacyjnego po dokonaniu ich cesji na osoby trzecie.
Zdaniem NSA:
„(…) ustawodawca nie uzależnia kwalifikacji danej umowy jako umowy leasingu od warunku zachowania niezmienności stron tej umowy w czasie jej trwania (…) określone w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. warunki odnoszą się wyłącznie do przedmiotu umowy leasingu, a mianowicie czasu jej trwania, rzeczy lub praw, których dotyczy umowa oraz sumy ustalonych z jej tytułu opłat. (…) Skoro (…) ustawodawca wśród warunków, których spełnienie jest konieczne, aby daną umowę można było traktować jako umowę leasingu nie wymienia ciągłości podmiotowej po stronie korzystającego lub finansującego, a tym samym nie przeciwstawia się możliwości zmiany stron tej umowy, to nie można twierdzić, że cesja umowy leasingu jest kontynuacją pierwotnej umowy jedynie na gruncie prawa cywilnego (…). Przeciwnie treść umowy leasingu i wynikające z niej prawa oraz obowiązki nie ulegają zmianie, a zmienia się jedynie jedna ze stron tej umowy. W dalszym zatem ciągu spełnione zostają kryteria wynikające z art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., tj. podstawowy okres trwania umowy, wysokość opłat, czy też przedmiot, którego umowa dotyczy (…).”
Komentowany wyrok stwarza w praktyce możliwość korzystania przez podatników ze szczególnych zasad rozliczania podatkowego umów leasingu, również po dokonaniu cesji umowy leasingu.
