Limit art. 15e CIT w podmiocie “strefowym” – czy praktyka idzie za orzecznictwem?

1 stycznia 2018 r., do porządku prawnego został wprowadzony przepis art. 15e CIT, dotyczący wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów określonych kosztów poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych. Jedna z wątpliwości, związana z tym przepisem dotyczyła zastosowania go do podatników prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: SSE), zwolnioną z opodatkowania. 

 

Stanowisko organów podatkowych i sądów 

Zdaniem organów podatkowych, przy kalkulacji podatkowego EBITDA na potrzeby stosowania art. 15e CIT podatnicy powinni uwzględniać przychody i koszty uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej, jak i przychody i koszty z działalności zwolnionej z opodatkowania. Ze stanowiskiem tym w większości nie zgadzały się wojewódzkie sądy administracyjne, w tym WSA w Gdańsku w wyroku z 8 maja 2019 r., sygn. akt. I SA/Gd 439/19.  

 

Stanowisko NSA 

Podatnicy doczekali się stanowiska NSA w tej sprawie, bowiem w wyroku z 28 października 2020 r., sygn. akt II FSK 2568/19, NSA oddalił skargę kasacyjną Dyrektora KIS, stwierdzając, że: 

• w art. 15e ust. 4 CIT zawarto bezpośrednie odwołanie do odpowiedniego stosowania art. 7 ust. 3 CIT, 
• bezpośrednio z przepisu art. 7 ust. 3 CIT, że przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu, nie uwzględnia się przychodów i kosztów działalności prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych;  

• w związku z tym, ograniczenie z art. 15e CIT nie ma zastosowania do dochodów uzyskiwanych z tzw. działalności strefowej,  

 

Czy praktyka idzie za orzecznictwem? 

Kancelaria TLA wspierała podczas kontroli podatkowej podatnika prowadzącego działalność w SSE. W trakcie kontroli, organ podatkowy otrzymując informację, że podatnik przy kalkulacji limitu z art. 15e CIT, nie uwzględnia przychodów i kosztów z działalności zwolnionej, nie stwierdził nieprawidłowości w tym zakresie. 

Takie stanowisko różni się od stanowiska, które organ podatkowy przyjął w wydanej interpretacji indywidualnej po wyroku NSA, tj. interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 23 kwietnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.86.2021.2.BD. 

 

Praktyka pokazuje zatem, że interpretacja to jedno, a życie to drugie.