Przebieg postępowania
Wnioskodawca we wniosku o interpretację indywidualną MF, odnosząc zdarzenie przyszłe do stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2017 r., wskazał, że:
- w 2016 r. jego przychody będą wahać się pomiędzy 2 mln a 3 mln euro (w myśl znowelizowanych przepisów Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi dokumentacyjnemu i obowiązujący go limit „istotności” transakcji będzie wynosił 50 tys. EUR);
- w 2017 r. przewiduje realizację z podmiotem powiązanym wielu operacji gospodarczych różnego rodzaju (jedynie jedna z nich samodzielnie przekroczy 50 tys. EUR).
Zdaniem Wnioskodawcy, limit „istotności” transakcji lub „innych zdarzeń”, o którym mowa w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT (w jego przypadku 50 tys. euro), powinien być ustalany dla każdej transakcji lub innego zdarzenia z osobna.
W interpretacji z dnia 15 lipca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-430/16/JW, DIS w Katowicach nie zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy wskazując, iż:
- jedynie dla „innych zdarzeń” (zdarzenie nie będące „transakcją”, ujmowane w księgach rachunkowych i mające wpływ na dochód podatnika np. cash pooling – przyp. TLA) ustawodawca wskazuje, iż muszą być „jednego rodzaju” (organ oparł się na literalnym brzmieniu art. 9a ust. 1d ustawy o CIT),
- w związku z tym wszystkie realizowane „transakcje” należy sumować dla celów określenia obowiązku TP i udokumentować każdą z nich z osobna.
Stanowisko TLA
Zdaniem TLA stanowisko zaprezentowane przez DIS w Katowicach należy uznać za kontrowersyjne. Co prawda literalne brzmienie art. 9a ust. 1d ustawy o CIT (obowiązującego od 1 stycznia 2017 r.) może budzić wątpliwości i wskazywać, iż jedynie w stosunku do „innych zdarzeń” limit dokumentacyjny (limit „istotności”) należy odnosić do każdego zdarzenia z osobna, mimo to stanowisko DIS stoi w sprzeczności z celem wprowadzenia nowelizacji w zakresie TP, bowiem:
- celem wprowadzenia limitów istotności transakcji (rosnących wraz ze wzrostem przychodów) było „uwolnienie” podatników od obowiązku dokumentowania transakcji, które są „marginalne” w odniesieniu do skali ich działalności,
- przyjęcie stanowiska DIS skutkowałoby powstaniem karkołomnego obowiązku sporządzania dla każdej transakcji podlegającej udokumentowaniu kosztownych analiz benchmarkingowych (za 2017 r. podatnicy o przychodach lub kosztach powyżej 10 mln EUR, zobowiązani są do każdej dokumentacji TP załączać również benchmarki).
Należy mieć nadzieję, iż wskazana interpretacja jest jedynie pojedynczym „wyskokiem” organu i nastąpi korekta przedstawionego stanowiska.
