W analizowanej sprawie Organ podatkowy określił zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości wskazując, iż:
- dla uznania gruntu i budynku lub budowli za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej wystarczy fakt posiadania ich przez przedsiębiorcę, a
- przedmioty opodatkowania tracą charakter owego związania tylko wówczas, gdy nie mogą być do tej działalności wykorzystywane ze względów technicznych.
Podatnik argumentował, że grunt oraz budynek nie mógł być wykorzystywany, w tym również ze względów technicznych, w działalności gospodarczej w zakresie handlu i usług transportowych, co potwierdził zaświadczeniem biegłego z zakresu budownictwa.
Zarówno organ odwoławczy jak i sądy obu instancji stwierdziły, iż z przedstawionej opinii nie wynika, że przedmiotowy grunt i budynek nie może być wykorzystywany w działalności gospodarczej. Wręcz przeciwnie:
- ponieważ „niezbędne jest poniesienie nakładów inwestycyjnych w postaci gruntownego remontu i modernizacji budynku, utwardzenie placu i inne”
- zły stan techniczny ma jedynie charakter przejściowy.
Sąd wskazał, że względy techniczne, o których mowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych:
- mają charakter techniczny a nie np. prawny, finansowy czy faktyczny,
- mają charakter obiektywny tj. przedmiot działalności nie może się nadawać do prowadzenia działalności gospodarczej przez konkretnego przedsiębiorcę, ale także do prowadzenia żadnej innej działalności gospodarczej,
- są okolicznością faktyczną niezależną od woli przedsiębiorcy i
- mają charakter trwały.
O względach technicznych można byłoby mówić ewentualnie w sytuacji gdyby grunty były skażone chemicznie, radioaktywnie czy też bakteriologicznie.
Stan nieruchomości, której dotyczyła sprawa nie wskazywał natomiast na trwałą niemożliwość jej użytkowania, czy to przez podatnika czy to przez innego przedsiębiorcę. Przeciwnie, zły stan techniczny nieruchomości miał charakter przejściowy zależny od woli podatnika, dlatego też zobligowany był on uregulować zaległą daninę.
(sygn. akt II FSK 395/13)