6 czerwca 2024 r. Prokurator Generalny wystąpił do NSA o podjęcie uchwały wyjaśniającej, czy budynki mieszkalne lub ich części przeznaczone do najmu, mającego służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych najemców, w ramach prowadzenia przez podatnika podatku od nieruchomości działalności gospodarczej, należy traktować jak:
- budynki mieszkalne opodatkowane według niższej stawki,
- budynki mieszkalne zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowane według stawki wyższej.
Obecnie na poziomie NSA wykreowały się dwie odmienne linie orzecznicze, przykładowo:
- NSA w wyroku z dnia 22 listopada 2023 r. sygn. III FSK 3831/21, w którym stwierdził, że: Za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej nie będą mogły być uznane natomiast te części budynku mieszkalnego, które są wykorzystywane (zajęte) na cele mieszkalne, przez co należy rozumieć trwałe zaspokajanie podstawowych potrzeb mieszkaniowych posiadacza lokalu, nawet wówczas, gdy ich oddanie przez podatnika (np. dewelopera, spółdzielnię mieszkaniową, spółkę komunalną, podmiot działający w formule społecznej agencji najmu albo społecznej inicjatywy mieszkaniowej lub innego właściciela będącego przedsiębiorcą) do korzystania osobom trzecim dla realizacji tej funkcji (zajęcie na cele mieszkalne), nastąpiło w ramach gospodarczej działalności podatnika (np. komercyjnego najmu).
- NSA w wyroku z dnia 23 lipca 2023 sygn. III FSK 124/23, w którym stwierdził, że: Tym samym należy stwierdzić, że nawet pośrednie związanie przez przedsiębiorcę lokalu mieszkalnego z działalnością gospodarczą (jego zajęcie na taką działalność), powoduje zasadność opodatkowania tzw. wyższą stawką podatku od nieruchomości, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. Nie znajduje tu zastosowania niższa stawka, tzw. stawka jak od budynków mieszkalnych.
Ze względu na rozbieżności w linii orzeczniczej zasadnym wydaje się wydanie przez NSA uchwały, która ujednolici podejście do tematu opodatkowania budynków mieszkalnych wynajmowanych przez przedsiębiorców.
