Gminy miały wątpliwości, jak należy klasyfikować usługę udostępniania powierzchni pod reklamę, w ramach której:
- najemcy nie wolno dokonywać zmian ustalonej lokalizacji, konstrukcji, ustalonego materiału, wielkości powierzchni reklamowej – bez pisemnego zezwolenia gminy,
- najemca zobowiązany jest do utrzymania reklamy w należytym stanie technicznym i estetycznym,
- gmina ma możliwość natychmiastowego usunięcia reklamy, gdy zagraża ona bezpieczeństwu.
Według Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- umieszczenie reklamy poprzedzone jest akceptacją przez gminy projektu graficznego z uwzględnieniem kształtu, kolorystyki, treści, wymiarów, rodzaju nośnika oraz jego lokalizacji, a gminy zastrzegają sobie prawo do natychmiastowego usunięcia reklamy,
- w przypadku oddania powierzchni na umieszczenie reklamy nie można utożsamiać z klasycznym wynajmem bądź dzierżawą:
- brak jest wydania rzeczy w celu posiadania, korzystania i pobierania pożytków,
- istotą świadczenia jest umożliwienie przekazywania określonej informacji odbiorcom reklamy umieszczonej na powierzchni
- mając na uwadze orzecznictwo TSUE, zgodnie z którym usługę reklamy należy rozumieć szeroko,
– w szeregu interpretacji stanął na stanowisku, że takie udostępnienie stanowi usługę reklamy realizowaną przez gminy (0112-KDIL2-1.4012.57.2018.1.MK; 0112-KDIL2-1.4012.247.2017.2.SS; IPPP1/4512-129/16-2/BS).
Rozstrzygnięcie nie ma znaczenia dla stawki podatku, ale dla momentu powstania obowiązku podatkowego:
- w przypadku usług reklamy obowiązek powstaje z momentem wykonania usługi lub:
- z upływem ustalonego okresu rozliczeniowego lub
- jeżeli okres rozliczeniowy jest dłuży niż rok – z upływem roku,
- w przypadku usług najmu/dzierżawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż z upływem uzgodnionego terminu płatności.
Nietrudno zauważyć, że np. w przypadku, udostępnienia powierzchni od stycznia do września, gdzie czynsz określony jest wprawdzie odrębnie za każdy miesiąc, jednak płatność dokonywana jest jednorazowo na koniec września, uznając usługę za:
- reklamę – obowiązek podatkowy powstanie za każdy miesiąc odrębnie (w odniesieniu do czynszu przyporządkowanego do danego okresu),
- wynajem – obowiązek podatkowy powstanie w momencie wystawienie faktury lub upływu uzgodnionego terminu płatności (w zależności, co nastąpi pierwsze).
W związku ze stanowiskiem prezentowanym obecnie przez DKIS, rekomendujemy:
- zweryfikować sposób rozliczeń z najemcami powierzchni reklamowych (wykrycie ewentualnych zaległości w związku z błędnym rozpoznaniem obowiązku podatkowego),
- w miarę możliwości ustalać rozliczenia z nowymi najemcami powierzchni w taki sposób, aby niezależnie od klasyfikacji usługi jako reklamowej czy wynajmu obowiązek powstawał w tym samym momencie tj.:
- czynsz płacony z góry za cały okres korzystania z powierzchni lub
- za każdy miesiąc korzystania z powierzchni odrębnie.
Powyższe rozwiązanie pozwoli uniknąć potencjalnego sporu z organami podatkowymi, których stanowisko w kwestii udostępniania powierzchni jest widocznie profiskalne (lepiej mieć VAT szybciej niż później) i niepoparte analizą charakteru usługi.
