Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 lipca 2020 r. o sygn. I OSK 3015/19 wypowiedział się o zasadach wyrażania zgody przez pracownika w sprawie, która dotyczyła potrącenia kosztów używania samochodu służbowego w celach prywatnych. Pracownik w umowie z pracodawcą zgodził się na takie rozwiązanie, strony ustaliły stawkę za kilometr przejechany poza godzinami pracy i sposób wyliczania odległości w oparciu o dane GPS, przy czym konkretna kwota potrącenia w chwili zawierania umowy nie była stronom znana. Po wypowiedzeniu umowy o pracę pracodawca potrącił wyliczone przez siebie należności z wynagrodzenia pracownika.
W powyższej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że:
- zgoda na potrącenie musi dotyczyć należności co do której pracownik obejmuje świadomością i wolą konkretną kwotę, o którą ma zostać pomniejszone jego wynagrodzenie;
- zgodnie z 91 Kodeksu Pracy zgoda ma dotyczyć konkretnej kwoty a nie zasad ustalenia należności w przyszłości;
- zatem zgoda, choć pisemna, nie może być blankietowa i jako taka jest nieważna.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zgodę pracownika za blankietową i oddalił skargę kasacyjną pracodawcy, a pracownik może odzyskać potrącone wynagrodzenie.
W kontekście powyższego orzeczenia rekomendujemy weryfikację obowiązujących zgód na potrącenie należności z wynagrodzenia pracownika pod kątem ich ważności.
