W interpretacji indywidualnej z 9 maja 2012 r. (sygn. akt ILPP2/443-153/12-5/MR) Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu przyjął, iż od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę i/lub modernizację świetlicy wiejskiej oraz wydatków związanych z jej bieżącym funkcjonowaniem należy odliczyć podatek naliczony w pełnej wysokości.
W stanie faktycznym sprawy Gmina podała, iż ponosi wydatki inwestycyjne związane z budową i/lub modernizacją świetlic wiejskich oraz wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem świetlic. Świetlica będzie przeznaczona w określonym czasie do odpłatnego udostępniania (najmu), np. w celu organizacji imprez okolicznościowych oraz udostępniania nieodpłatnego na rzecz lokalnej społeczności, przykładowo na przeprowadzenie spotkań rady sołectwa.
Gmina podjęła decyzję, iż dokona odliczenia części podatku naliczonego, przy zastosowaniu proporcji czasowej odzwierciedlającej procentowy udział godzin, w których świetlica jest przeznaczona do odpłatnego udostępniania w stosunku do wszystkich godzin udostępniania świetlicy. Wybrany przez siebie sposób alokacji VAT naliczonego Gmina określiła mianem tzw. „klucza czasowego”.
Organ podatkowy, negując możliwość zastosowania „klucza czasowego”, do ustalania części podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu, wziął pod uwagę fakt, iż w przedmiotowej sprawie czynność nieodpłatnego udostępniania świetlicy nie podlega w ogóle opodatkowaniu VAT.
U podstaw powyższej tezy leży analiza art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Organ uznał, a contrario do powołanego przepisu, że nieodpłatne wykorzystanie świetlic będzie miało miejsce wraz z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych).
Wskazać należy, iż przytoczona argumentacja organu niesie za sobą duży wymiar praktyczny. Otóż Gmina jako podmiot podlegający przepisom prawa publicznego, został po raz kolejny potraktowany jako podatnik VAT, czyli de facto jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą.
Podsumowując, konsekwencją powyższego stanu rzeczy jest:
- brak prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego według ustalonej proporcji,
- prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych przez Gminę wydatków.
Stanowisko zaprezentowane przez organ wpisuje się w przyjętą przez sądy administracyjne linie orzeczniczą. W szczególności należy odnieść się do uchwały NSA w składzie 7 Sędziów z dnia 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 9/10), gdzie wskazano, że: „(…) w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku, gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%)”.
