Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 czerwca 2011 r. (sygn. akt II FSK 1932/10) rozstrzygnął kwestię stosowania kursu waluty dla przeliczania przychodów osiąganych przez nierezydentów dla celów ustalenia kwoty podatku u źródła.
Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) powstały wątpliwości interpretacyjne art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w zakresie zastosowania właściwego kursu walut przy przeliczaniu na złote kwoty wynagrodzeń wypłaconych przez spółkę w walucie obcej na rzecz zagranicznych kontrahentów. Spółka skarżąca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pytała Ministra Finansów, według jakiego kursu powinna przeliczyć wynagrodzenia, aby prawidłowo obliczyć kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, a co za tym idzie, aby prawidłowo sporządzić deklarację CIT-10R i informację IFT-2/IFT-2R.
Organ podatkowy i WSA stanęli zgodnie na stanowisku, że do przeliczenia wypłaty (przychodu) należy zastosować ogólną regułę przeliczania walut obcych zawartą w art. 12 ust. 2 ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją prawną przeliczenia dokonuje się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Organ podatkowy i WSA uznały, że za dzień uzyskania przychodu należy uznać dzień dokonania wypłaty na rzecz nierezydenta, ponieważ w niniejszej sprawie przychód związany jest z działalnością gospodarczą, a więc jest przychodem należnym i nie musi zostać faktycznie otrzymany przez podatnika. WSA dodał, że prawidłowość zajętego przez organ podatkowy stanowiska potwierdza również art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, który nakłada na płatników obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego już w dniu dokonania wypłaty.
Powyższej argumentacji nie podzielił NSA – „Wbrew wszelkim regułom wykładni sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że dzień wypłaty należności nierezydentowi musi być potraktowany jako dzień uzyskania przez niego przychodu„. Ponadto NSA dodał, że art. 26 ustawy o CIT można stosować tylko uzupełniająco w stosunku do art. 21 i 22 tej ustawy, gdyż reguluje on wyłącznie sposób dokonywania poboru podatku, nie zmienia natomiast samego momentu powstania przychodu.
W związku powyższym, NSA stanął na stanowisku, że skoro przepisy rozdziału 2 nie przewidują szczególnych regulacji dotyczących nierezydentów to znaczy, że wolą ustawodawcy było jednolite stosowanie przepisów tego rozdziału zarówno do rezydentów jak i nierezydentów. Dlatego do przeliczania na złote kwoty wynagrodzeń wypłaconych przez spółkę w walucie obcej na rzecz zagranicznych kontrahentów należy stosować art. 12 ust. 3 a ustawy o CIT – „za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 [związanego z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej] uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3 c- 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności„.
Naszym zdaniem, dokonana przez NSA wykładnia przepisów spowoduje, że organy podatkowe nie powinny już różnicować sytuacji prawnej rezydentów i nierezydentów w zakresie stosowania kursu waluty dla przeliczenia osiąganego przychodu na PLN.
