Wyrokiem z 5 kwietnia 2011 r. (sygn. akt I FSK 640/10) NSA wyjaśnił, iż „w sytuacji gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje (przechowuje) towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta – przysługuje mu prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania – na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 i ust. 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w zw. z ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) – stawki 0 % z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju – w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – lub z Unii Europejskiej – w ramach eksportu towarów.”
Organ podatkowy oraz WSA zakwestionowały prawo podatnika do korekty w wyżej opisanej sytuacji, z czym NSA nie zgodził się. NSA podkreślił, że w definicji WDT zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT brak jest ograniczeń czasowych, z których wynikałoby, w jakim czasie od dokonania dostawy towar musi zostać wywieziony z terytorium Polski, aby wywóz ten można było uznać za WDT. Istotne jest natomiast, aby wywóz towarów z terytorium Polski nastąpił w wykonaniu dostawy zrealizowanej na terytorium Polski.
Natomiast zdaniem NSA fakt nabycia towaru przez kontrahenta zagranicznego i pozostawienie go do momentu ostatecznego zadysponowania nim w posiadaniu sprzedawcy, a w wyniku tego wywóz towaru po upływie jakiegoś czasu od jego nabycia, nie powoduje, że wywóz ten nie następuje w wykonaniu dostawy tego towaru. Wywóz taki jest bowiem bezpośrednią konsekwencją nabycia towaru z tytułu dostawy, która to właśnie umożliwia temu nabywcy swobodne nim zadysponowanie.
Analogicznie, jak stwierdził NSA, sytuacja ta kształtuje się w odniesieniu do eksportu towarów.
Przedstawiony wyrok ma istotne znaczenie dla tych podatników, którzy dokonują WDT lub eksportu towarów w taki sposób, że dostarczany towar jest wywożony poza granice kraju dopiero po pewnym czasie od jego dostawy.
W tej sytuacji podatnik powinien:
- wykazać transakcję wg stawki krajowej a następnie
- po wywiezieniu towaru z terytorium kraju – ma prawo dokonać korekty, stosując stawkę 0%.
Trafnie zauważył NSA, że gdyby zaakceptować stanowisko organu podatkowego oraz sądu I instancji, doszłoby do naruszenia zasady neutralności oraz unikania podwójnego opodatkowania VAT. Oznaczałoby to bowiem, że nabywca towaru musiałby to nabycie wykazać w kraju przeznaczenia jako WNT i opodatkować wg obowiązujących tam stawek, co pozbawiałoby z kolei polskiego podatnika prawa do zastosowania w takim przypadku stawki 0%, a w konsekwencji prowadziło do podwójnego opodatkowania. Co więcej, prowadziłoby to również do sprzecznego z systemem VAT opodatkowania dostawy m.in. w Polce, a więc tam, gdzie nie następuje faktyczna konsumpcja.
Należy zatem zaaprobować stanowisko wyrażone w niniejszym wyroku i żywić nadzieję, że organy podatkowe oraz sądy administracyjne przyjmą tę linię orzeczniczą.
