Przepisy wprowadzające Polski Ład nałożyły ograniczenie w zakresie amortyzacji lokali mieszkalnych, o czym pisaliśmy m.in. tutaj. W 2023 r. pojawiło się rozstrzygnięcie, które wskazywało, że przepisy ograniczające możliwość amortyzacji są niezgodne z Konstytucją ze względu na zasadę ochrony interesów w toku (więcej we wpisie tutaj).
Zgodnie z obecnym brzmieniem przepisów ustawy o PIT, które były przedmiotem rozstrzygnięcia WSA we Wrocławiu – amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.
WSA w wyroku z dnia 9 maja 2024 r., sygn. I SA/Wr 960/23 (orzeczenie nieprawomocne) wydał rozstrzygniecie na gruncie stanu faktycznego, w którym:
- wspólnicy spółki jawnej nabyli lokal mieszkalny, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i do końca 2022 r. był amortyzowany,
- lokal był i jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, ponieważ mieści się w nim siedziba spółki i pełni funkcje biurowe.
Sąd przyjął stanowisko, że wprowadzony Polskim Ładem przepis art. 22c ustawy o PIT, dotyczy tylko i wyłącznie lokali mieszalnych wykorzystywanych w ramach działalności do ich wynajmu lub dzierżawy:
- (…) zdaniem Sądu wykładnia art. 22c pkt 2 u.p.d.o.f. jako odnoszącej się jedynie do wyłączenia od amortyzacji lokali mieszkalnych, które służą prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie ich wynajmu lub dzierżawy, koresponduje z regulacją art. 22j ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.
- Przyjęcie bowiem, iż art. 22c pkt 2 u.p.d.o.f. dotyczy wszystkich lokali mieszkalnych, skutkowałoby tym, iż przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. de facto byłby przepisem martwym, gdyż zasadniczo reguluje on okres amortyzacji właśnie dla tych nieruchomości, tj. budynków i lokali mieszkalnych. Świadczy o tym odesłanie w samej treści przepisu do art. 22j ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., który odnosi się do budynków (lokali) niemieszkalnych. Zatem posługiwanie się zwrotem „budynków (lokali) i budowli, innych” niż budynki (lokale) niemieszkalne oznacza m.in. budynki i lokale mieszkalne.
W rozstrzygnięciu przywołano również uzasadnienie do projektu ustawy nowelizacyjnej i wskazano, że skoro celem wprowadzonych od 2022 r. przepisów było ograniczenie zjawiska minimalizowania dochodu pasywnego z tytułu wynajmowanych mieszkań, skutkującego nierzadko brakiem opodatkowania takiego dochodu, to istotą wprowadzonych przepisów jest ograniczenie amortyzacji lokali mieszkalnych, które są dzierżawione/wynajmowane.
Sąd wskazał również na zasadę ochrony interesów w toku wywodzącą się z Konstytucji – podobnie jak wspominany wyrok z 2023 r.
Wobec tego, podatnicy posiadający lokale mieszkalne, które są wykorzystywane do działalności gospodarczej np. jako biuro, a nie są wykorzystywane na cele ich wynajmu/dzierżawy – mają jeszcze szanse na powrót amortyzacji. Istotne znaczenie interpretacyjne w tym przypadku będzie mieć rozstrzygnięcie NSA.
