Niepewność w zakresie opodatkowania usług pośrednictwa podatkiem u źródła pojawiła się na początku 2018 r., od kiedy zaczął obowiązywać art. 15e ustawy o CIT, limitujący zaliczenie w koszty kosztów usług niematerialnych. Organy zaczęły od razu lawinowo wydawać interpretacje, w których uznały, że pośrednictwo podlega limitowi z 15e. Z uwagi na to, że katalog usług z art. 15e jest bardzo zbliżony do katalogu usług objętych WHT, pojawiła się obawa, że pośrednictwo zostanie objęte również WHT. Napięcie to potęgował również wydany przez WSA w Łodzi w dniu 21 marca 2018 r. wyrok (sygn. I SA/Łd 123/18), zgodnie z którym pośrednictwo podlega WHT.
Sytuacja trochę się uspokoiła po wydaniu serii interpretacji potwierdzających, że pośrednictwo sprzedaży czy zakupu nie podlega WHT – np. interpretacje z dnia 28 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.103.2019.1.KS; 14 stycznia 2019 r., sygn. akt 0111-KDIB2-3.4010.369.2018.2.MK.
Aż tu nagle 2 sierpnia 2019 r. Dyrektor KIS wydał interpretację (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.186.2019.2.JF), w której uznał, że usługi pośrednictwa w zakupach podlegają WHT, jako podobne do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku.
Organ wskazał, że:
- „nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych (czynności o charakterze fizycznym, technicznym czy administracyjnym) związanych z umową”,
- a „Usługi nabywane przez Spółkę obejmują całość procesu zakupowego od wyboru grup asortymentu i poszczególnych produktów, poprzez badanie oczekiwań klientów, zapewnienie efektywności dostaw oraz zapewnienie optymalizacji ilościowej i cenowej dostaw, oraz łańcuch dostaw, logistykę dostaw, informowanie o opóźnieniach w dostawach jak i zgodności towarów z zawartymi umowami, po sporządzanie planu ułożenia produktów na półkach w sklepach, oraz do przeprowadzenia weryfikacji dostawców, a także świadczy usługi negocjowania cen z dostawcami. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę obejmują zatem cały proces zakupów, a nie tylko elementy faktyczne.”
Miejmy nadzieję, że sądy ukrócą tę wykładnię i z większym zrozumieniem podejdą do kwestii podlegania pod WHT usług pośrednictwa w sprzedaży / zakupie.
Problem bowiem polega na tym, że dotychczas w przypadku usług niematerialnych podlegających WHT, wystarczającym do nie pobierania WHT było posiadanie certyfikatu rezydencji kontrahenta. Sprawy się jednak skomplikują od 1 stycznia 2020 r., bowiem wówczas wejdą w życie przepisy nakładające obowiązek pobrania WHT od usług, których wartość przekracza limit 2 mln zł, a z braku opodatkowania będzie można skorzystać, jeśli wykaże się, że odbiorca należności jest ich rzeczywistym właścicielem. Zatem kwestia rzeczywistego właściciela, która dotychczas była rozpatrywana tylko w kontekście odsetek, należności licencyjnych i dywidend, będzie miała znaczenie również przy nabyciu usług niematerialnych. Dlatego tak ważna jest „walka” o obronę stanowiska, że pośrednictwo nie podlega WHT.
